Nuveyba

Öfkemin hançerine su ver sen
kalkalým bir seher vakti Nuveyba
iþgal edilmiþ topraklarýmýz üstüne
güneþ doðmadan önce

her taþýn dibine bir yýldýz gömmüþler
þu denizden hala kýrbaç sesi gelir
atlýlarý en son ne zaman görmüþtün Nuveyba
ne zaman öpmüþtün ayaðýný Selahaddin’in

kol kýrýlýr yen içinde kalýr
ya baþ koparsa Nuveyba
bu gövde bir düþerse yere ya
kan tutar daðlarý, atom santrallerini
yeryüzünü ve umutlarý sel alýr

geriye andýn, aþkýn ve adýn kaldý
andýný çocuklar içti Nuveyba
aþkýn yüreklere düþtü
adýn cellatlarýn kirli elinde
Filistin askýsýna dönüþtü

kan akacak bu topraklarda kan
kendileri benimkini
demirden atlarý seninkini içecek
bir can düþecek topraða
Sabra
bin can kalkacak.

Ramallah’ta tarlalara çocuk ektik Nuveyba
taþlarýyla ebabiller dönüþtü tomurcuða
güz ekinidir bilirsin verirse Mevlâ
yüreklerin buz kestiði bir mevsimin ardýndan
her bir çiçek kesebilir çocuða

sihirbazýn çýraðýný hatýrlarsýn Nuveyba
o hendekte hâlâ tüter annelerin þarkýsý
o gün bu gün hâlâ utanýr güneþ
adýn ateþ, andýn ateþ, aþkýn ateþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: