Hümeyrâ
Hümeyrâ
kýna yakmasaydý annen
saçýný yolarak taramasaydý
daðý kýzdýran sen deðilsin, biliyorum
þimdi kül olan saçlarýn
daðýnýk kalsaydý
Koþ Hümeyrâ koþ
suyu seyret þöyle uzaktan
son bir kez daha bak þöyle uzaktan
minnacýk ellerini aç, gerdir bileklerini
serçe kuþ yüreðini bir an sýkýca tut
sonra, savur göðe kocaman dileklerini
Ölürken gözlerini görmemeliydim Hümeyrâ
yalvaran, suçlayan vuran
ben her saniye öldüm
sense ateþin koynunda, yaþýyorsun hâlâ
þu iki azap meleði gibi duran
gözlerini çek üstümden
Yaþayacaktýn, hayatý görecektin
görecektin denizi görecektin gemiyi
binecektin hüzne el sallayacaktýn
soluk soluða
savuþturmaða gelen seni
Baþkalarýnýn iþlediði günahýn
cezasýný çekiyorsun Hümeyrâ
madem sefihlerle ayný gemiyi paylaþýyorsun
dur, deli çocuk, çýrpýnma boþuna
yere geçiyorsun
yalvarýþýn o yüzden çarpýp geri dönüyor
göðün duvarýna
o yüzden gelmiyor
melekler yanýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa İslamoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.