Ne zamandýr selamsýz geçiyor anka,
sanki utanarak.
Kanatlarýnda gözyaþlarý,
anlýyorum ki yaðmur yaðýyor þehrinde,
kalbimde o tuhaf burukluk.
Ýçime doðuyor;
aynadaki yüzün ýslak ve üþüyor yanaklarýn.
Eteklerinde hüzün taþlarý, ellerin ellerimin terine sürgün
bense sahrada kaybolmuþ bedevi.
Çaresizliðe yürüyor,
avuç çizgilerim.
Unut der gibisin
Susarak özlemek, özledikçe susamak sana
güneþe baþýný yaslamýþ þaþkýn ve uykusuz bir yýldýz kadarým.
Ters yüz bir çýðlýk sessizliðin.
Resimlerin ve hayalin,
Bir kenti bombalar gibi ay ýþýðýnda,
tenimde bir sýzý.
Ardarda deklanþöre bastýkça parmaklarýn
yanýk birer kareyiz çerçevelerde.
Hafýzamdaki arsýz öpüþün,
nemlendirirken kuruyan dudaklarýmý,
ve elimin tersiyle silmek istedikçe aðzýmý,
þefkatini sýzdýrýyor dudaðým; kanýmýn pýhtý haliyle,
kýrmýzý ve dikensiz gül gibi.
Lanetli bir büyücünün kehaneti kadar,
iþlemiþsin içime.
Dön git diyorsun
Bir tek ismin kalsa hatýramda
bir de deniz mavisi gözlerin.
/seni seviyorum
ve dönüp dolaþýp ayný adama aþýk oluyorum/
deyiþin
ve dokunuþun yüreðime
Tövbe etmemi istesen de,
ve üzerinden aksa da kýzýlýrmak bu aþkýn,
martýlar yolunu þaþýrsa, daðlarý mesken tutsa,
balýklar aðaçlarda, serçeler denizlerde.
Gitmem diyorum,
gidemem anla.
Ayný sabaha uyanmasak
ayný pencerelerden bakamasak
ve ayný kapýdan çýkýp baþlamasak da hayata,
kan kaybetse de umutlar,
takvimimden düþen son yapraða kadar,
sende kalayým.
Býrak iki üç masallýk daha çocuklaþýp,
saçlarý aðarmýþ bir masal fýsýldarken sen kulaðýma
gözlerimi yumayým...