Ellerimin Yorgun Cephesi

Yalnýzlýk,
Çetin bir savaþ gibi geçti geceleri..
Üstelik kuru sýký kalemlerle;
Yer alarak,
Yaralanarak ellerimin yorgun cephesinde..

Yanaklarýmda bulduðum soðuk gözyaþlarýný
Mermi olarak kullanmayý denediðimde,
Aðlatan ölümler kustuðunu farkettim kaðýtlara..
Üzerlerindeki mürekkebi eriten,
Yýrtan, yýkan en iç taraflarýndan..
Yorgunluðumu bile yordu ama
Kaybettiðim saldýrýlar, kazandýðým savunmalar..
Üstelik bu zor savaþta,
Dostum da sendin,
Düþmaným da..
Þaþýrdým çoðu zaman,
Mayýnlara bile bastým
Sinsi bir planla ayrýlýklara kurulan..

Bir parçam
Kanamasa da kopup gitti ardýndan,
Senin gibi, gidiþin gibi..
Yaralansam da devam ettim yazmaya;
Sana olan
Özlemim, nefretim ve hýrsýmla..
Asla yýlmadan..
Bu sefer mýsra mýsra
Kafiyesiz bir þekilde vurdum seni,
Serbest atýþlarýn intiharlarý denk geldiðinde
Dize sonlarýna..
Ýmgelerle saklayarak,
Hatta hiç hissettirmeyerek
Ardýndan yaktýðým aðýtlarý..

Þiir yazdým iþte,
Eller yukarý..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: