Acým var. Aþkýmý kaybettim. tam tramvaya binecekken fark ettim her zaman durduðu yerde durmadýðýný. Gözlerime sordum, rengini gözlerinin, bilemediler. kulaklarým anýmsamadý sesini dudaklarým ismini üþüdü tenim yeller esiyor bir zamanlar kalbinin olduðu kalbimde þimdi zannederim raylara düþtü aþkýmýz zaman dedi ki þeytana ; Al götür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.