Ey Sevgili...

Andým seni Ey Nebi, bütün gamým, kederim silindi...
Kalb-i hazinim nura erdi, içimde bir huzur belirdi...
Ne zaman ki unuttum Seni, ne nur kaldý ne huzur,
Hayýflandým kendime, bu ne affedilmez bir kusur...

Uçan kuþlara söylesem, getirirler mi benden Sana selam,
Seni görsem karþýmda dilim lâl olur, edemem tek bir kelam,
Sana kavuþmaktýr Ey Kutlu Nebi, Rabbimden tek beklentim,
Kabul olur mu dersin; benim, bu içten ve samimane duam...

Duramýyorum; atasým var kendimi, þu esen rüzgarýn kucaðýna,
Hiç beklemese, uçursa beni, Senin o mukaddes yurduna,
Aþkla eðilsem topraða, alsam elime ve sürsem yüzüme,
Acaba sinmiþ midir kokun, o mübarek topraðýn özüne...

Ey Sevgili vuslatýna ermek bilmem ki ne zamandýr bilinmez,
Senin o yüce sevgin, kalbimden zinhar gitmez ve silinmez,
Bilirim, kavuþmak olmazsa, Sana aþkým durulmaz ve dinmez,
Beklerim, madem ki beklenen Sensin; benim sabrým tükenmez...
Sosyal Medyada Paylaşın: