masum kýyýlarda sese bölünüp
düþtü göklerden sevgili
kayýtsýzlýðý silindi aþkýn
Allah’ým ne muazzam bu yenilgi!
aydýnlandý altýn sarýsý rengiyle toprak
kurban oldu geliþine direniþ
mihrabýna baþlayan eþsiz yolculuk
þafak söktü gözlerden son buldu
rüyalarý örseledi coþkuyla sevgi
kanatlarýnda uçmak ne güzel ey sevgili!
ellerine düþmek ne güzel!
hayatýn yabancýsý ben
köpüklü dalgalarýn kýyýsýnda durup
sonsuz denize banýp gözlerimi
burcunda gün sayardým; -derininde dün olan-
rüzgâr ve bulut yalýn unutuluþla
kýyamda geceler bizi ey sevgili
sevdasýz, özlemle kendinden geçen
yaðýz atlarýz ufuklarda gezen
bir gurur kýrýlmasý o ses kýyýlarda
gönül mazgalýnda duyulacak ey sevgili
taþkýn çileler köpürecek tutuk gölgelerde
bir alev demeti elimizde
ölümsüzlüðe yürüyeceðiz
nirengi kalmamýþ ömür hasretin aynasý
sevgini tattýðým günden beri
geçmiþin sandýðýndan dökülür matem
ümitsiz tasalarda içim ölüm gibi yumuþak