—daha son sözümü söylemedim ki…
Yaþlý bir zamandayým/ ya da sancýlý
Neyi düþünüyorum biliyor musun? Hiçbir þeyi…
Sokaktaki insanlara bakýyorum… Þaþýrýyorum!
Nasýl bu kadar sahte olabiliyorlar/ inan anlamýyorum…
Kendi kendime kanýyorum ya, artýk hiç üzülemiyorum bile…
…istemiyorum karanlýk sokaklarda mum yakmayý
Benliðimi çepeçevre saran yokluktan öte yalnýzlýk bulutlarýna
Yalvarýyorum/ aðlayarak hayata tutunmaya çalýþýyorum
Anlayýn beni lütfen! Tek sýðýnaðým susan mezar taþlarý…
Neye neden üzüleceðimi bile bilmiyorum ki/ susuyorum iþte!
Hangi derdi tutsam bacaðýndan yüreðimi tutuyor þeytan…
Her þey o kadar sýradan ki; boþ ver demeye bile deðmiyor –nedense-
Yaþlý bir zamandayým/ ya da sancýlý
Neyi düþünüyorum biliyor musun? Hiçbir þeyi…
—bir söz söyleyeyim mi: cennet senin olsun…
Emre onbey