Çagrilarim seslendi ufuk ufuk Iç boþlugumu doldurmak arzusuna. Zaman boyunca agladi sonsuzluk, Kisirlaþti aþklar Ve düþünce içindeki öksüz mana.
Varligin tadina doyamadik Bir iç sizisi uzayan günler: Düþ... Mutluluk borcunu bir türlü ödeyemedik. Mekan çerçevesinde tutsak, yaþanti ölmüþ.
Kanat sesine hasret, bir bahçenin içinde Kirilmaz diye inandigimiz putlara taptik. Seneleri yokluga kuledip Kara bahtin peþinde Topladigimiz (baþimizi yaran) taþlarla Kendimize yalnizca bir mezar yaptik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Bozkurt Esenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.