Mecburiyet

Bir mukaddes mabedin kölesi olan ruhum
Için için yanarken tükeniyor huzurum.
Þu bitmeyen yollarda madem ki yürüyorum,
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Hayatim uzun bir yol, degiþmeyen manzara,
Ak alnima yazilmiþ þansimin bahti kara.
Niyazim ulaþmiyor þu mavi ufuklara
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Pinar olsaydi gözüm yine kururdu elbet.
Bir taraftan dert ezer, bir taraftan da gurbet
Yildizlar kalesinde tutuklandi saadet
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Kalbimi saksi yaptim o çiçege ezelden
Rengine bin renk kattim ruhumdaki emelden
Bana feryattan baþka ne kaldi o güzelden
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Güneþten renk dilendim ona þiir dokudum,
En içli saf þarkimi yalniz ona okudum.
O bana zehir sundu, içtim ben yudum yudum,
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Misra misra mehtabi sundum avuçlarina,
Rengarenk yildizlari süs yaptim saçlarina,
Ortak oldum her türlü günah ve suçlarina...
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Aradan yillar geçti, izlerinin peþinde
Koþuyorum, yanmak için sevginin ateþinde.
Mana kalmadi gögün, ayinda güneþinde...
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Yildizlari basamak yapip yükseldim ay’a,
Derdimi yagmur gibi döktüm sarhoþ dünyaya.
Erimedi lugatin vicdan dedigi kaya...
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.

Yine ismim yabanci, yine neþ’em dert bana.
Kara sevdali gibi baglanmiþ gurbet bana.
Huzurumu çaldilar kalan bir hasret bana...
Inan ey gamküsarim ben feryada mecburum.






Sosyal Medyada Paylaşın: