Şavrole Sebahat’a Mektup

Mektubunda: "Gel bizimle yaþa, bütün zenginligimi sererim ayaklarina.
Gelmezsen ben geleyim, raziyim gecekonduna, bir dilim ekmekle bir baþ soganina" diyorsun.

I

Burasi bizim mahalle,
Yollari asfalt degil toprak.
Evleri kerpiçten, tek katli;
Duvar görünür pencerelerinden
Çatlak, çatlak.
Yildizlara hasrettir burada gözler.
Balkonu yoktur evlerin,
Gökyüzünü göremezler.
Bilye taþir çocuklar ceplerinde
Fistik, findik yemesini! bilemezler.
Tüm yaþantilari
Güneþ altinda yazin,
Kiþin ayazda;
Sen yaþayamazsin aramizda.

II

Burasi bizim meyhane
Yalniz aglanir burda.
Sen gelemezsin,
Aglamasini bilemezsin,
Için kabarir
Içemezsin bu þaraptan;
Þiþesi iki liradan.
Hem zenginligine yakiþmaz,
Hem de zehir gibidir.
Palamuttur mezemiz
Piþirilmiþ, simsiyah bir tavada
Yeþil yeþil zeytin, kokar salata.
Bizim meyhanenin rengarenk iþiklari yoktur.
Tavaninda bir tanecik, onbeþlik
Ampul yanar.
Sinekleri vardir kara, kara
Uçuþurlar havada.
Küfürlü, uçkurlu türküler çalinir.
Sahibinin sesi gramofonda.
"Sen ellerin olamazsin
Sen benimsin en sonunda"

III

Senin kokteyline de ben gelemem
"Neden mi?" gülmesini bilemem.
Anlaþamayiz seninle.
Sen aglamayi unutmuþsun
Bense gülmeyi.
Hem yakiþmam, o süslü, püslü yerlere
O bin bir iþik köreder gözlerimi
Saklayacak yer bulamam
Kocaman ve nasirli ellerimi.
Cevap veremem
Lugatimda bulunmayan sözlere.
Nasil bakarim ben
O yeþil çerçeve içinde parildayan gözlere?
Ben anlamam bar-amerikandan,
Beni sarmaz gavurca þarkilar.
Zevk de duymam piyanodan,
Gelemem dedigim bundan.

IV

Sen þehrin göbeginde oturursun
Evinde þofben vardir banyonu isitan.
Bizim için mutluluktur
Su akinca musluktan
Mahalle çeþmesinde.

V

Benim yolum kenar mahalleye gider
Iniþli, yokuþlu, hem de karanlik.
Sen düþünmezsin geçimi
Benimse ekmek derdi
Bir kurt gibi kemirir içimi.
Sen alafrangasin ben alaturka
Benim sözüm açik-seçik
Senin iþin: -Mendukka-dukka-.

VI

Bana bahsetme, aþktan, sevdadan,
Birak beni, kendimi yaþayayim
Kendi içimde.
Senin aklin sevdada
Benimkisi geçimde.
Nasilsa ayrilik var
Bu sevdanin sonunda
Çevremde birak beni
Sen de, yürü git, kendi yolunda.

VII

Biliyorum paran çok...
Paran çok amma...
Ne yazik ki çarþida
Gönül satan dükkan yok.
Onun için cigerparem
Bu sevdanin sonu bombok




Sosyal Medyada Paylaşın: