Edirneden Çanakkaleye Selam

Uluð Turanlýoðlu’na

Kim demiþ Çanakkale’desin
Kim demiþ evinden uzak
Çok uzaklardasin.
Sabahlari Ayþekadin camiinde
Okunurken ezan;
Rüzgarlar getirir sana
Yemyeþil çinarlardan,
Her derde deva Pinarlardan
Binlerce, yüzbinlerce selam.

Hale’li gecelerle
Lacivert akþamlarda
Öpüþürken güneþle Meriç
Köprülerde akseder
Neva makaminda bir þarki.
Dolaþir misralar Lale dudaklarda
Ve bir nazire olur Israilin meyhanesi
Ömer Hayyam tekkesine.
Bu loþ meyhanede
Titrek bir mum iþiginda
Üç-beþ kafadar, kulak verir senin
Eski yillardan kalan sesine.

Kadehler konuþur,
Misralar uyanir uykusundan.
Anilir devr-i saltanat-i Esbak-i
Fakir Edirne’nin,
Þair Edirne’nin,
Ardindan okunur destan-i kebir-i
Çanakkale’nin,

Nice Ulug-lar Nice Mehmet’ler
Gelir geçer... Alin yazisi gibi,
Bir masal olur maceralar
Bir varmiþ bir yokmuþ.
Yine sen Çanakkale’de
Bizler Edirnedeyiz.

Aslinda bu vatan:
Ne Çanakkale Ne Edirne
Ne Ankara, ne Ardahan, ne Van.
Bu vatan:
Bazan.. Kars kalesinde bir Bayrak olur
Bazan.. Edirne köprülerinde bir þarki
Bazan Çanakkale’de bir destan.




Sosyal Medyada Paylaşın: