Huzurlu bir gecenin sabahý yar sesiyle
Uyanýp, bir hoþseda duymaya muhtaç gönül.
Sevgilinin, ruhunu okþayan busesiyle
Geceden karanlýðý soymaya muhtaç gönül.
Her insanýn baþýnda vazgeçilmez taç gönül
Hem yakar, hem uðruna yanar bilmem kaç gönül
Susuz kurak çöllerde dolaþtýrýr aç gönül
Aþk badesinden içip doymaya muhtaç gönül.
Vurulur kor sevdaya daim düþürür derde
Geceye boðulurken çare arar seherde
Yaþamýn son bulduðu, sözün bittiði yerde
Son defa tatlý bir söz duymaya muhtaç gönül.
Hasretin ateþiyle için için aðlar da
Duyan yoksa sesini nehir gibi çaðlar da
Ömrünü heba eder, ýssýz çölde, daðlarda
Vuslat denen libasý giymeye muhtaç gönül.
Sevdanýn yollarýnda canýný eðirerek
Sürer gider bu çile hicraný soðurarak
Tükenir de nefesi yar diye çaðýrarak
Sevdiðini koynuna koymaya muhtaç gönül...
19 mayýs 2012
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN