Her bir bakýþma gizlerdi bizim aþkýmýzý. Zincirleme kazalar gibi olurdu; Bakýþýmýn ardýndan bakýþlarýn gelirdi. Sonra kaçýrýrdýn gözlerini.. Týpký çarpýpta kaçan bir maganda gibi... Baþlamayan bir aþk nasýl biter? Veya biter mi bu aþk? Bu sorular asla cevap bulamayacak biliyorsun. Ýsmini buraya yazmak kadar imkansýz oluyorsun. Ruhumu benden alýp, Ve dengemi bakýþlarýnla bozuyorsun. Sonra týrtýl oluyorsun. Yarýn kelebek.. Öbür gün yok. Sen hiç doðdun mu ki? Þimdi ölüyorsun !
Semih Uludoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semih_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.