SUR

Karanlýðýn gen haritasý biçildi, dikildi…
Uzun týrnaklarý, tel tel sakallarýyla;
O, Olanca çirkinliðiyle giydi kanýnda dinlendirdiði elbiseyi.
Yürüdükçe büyüdü çirkinliði…
Ardýnda sývý býrakan solucanlar gibi.
Beyinlerde psikolojik baskýyla büyüyen savaþ gülleleri vurdukça kalp duvarlarýna…
Patlayan, saçýlan bedenlerle beslendi…
Finansal politikalar, para politikalarý, aslanýn diþlerini keskinledikçe.
Daha bir iþtahý arttý, pençelerini sapladý zihinlere…
Suladý çatlattý tohumunu zevklerinin.
Süsledi, renklendirdi geceleri yýldýzlarýyla.
Bir yere kadar sürdü kendi peri masalý.
Bir yere kadar.
Karanlýðý yok eden nur çatlattý týrnaklarýný.
Dünyaya ait olmayan bir sýr indi yeryüzüne.
Rab sur öncesi bir yaðmurla yýkadý dünyayý.
Dünya ölüyordu.
Sur öncesi derin bir çalkantýyla yüreðinde aþk olaný aldý katýna.
Dünya çürüyordu.
Þehit kanlarýyla sulanmýþ topraklar utandý silkelenmeye baþlarken dünya.
Evet SUR…
En vicdansýz ruhu titretti ve çürüttü kendi mayasýyla.
Karanlýk kötülükle mayalanmýþtý.
Her kötülük gibi önce kendi yurdunda kendi kalbinde patladý.

Yasemin YILMAZ
18.05.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: