Uyandığım Şafak

Uyandýðýmda ilk þafak, kar-kýþ baþýmdaydý,
Derken sabâ etrafa bahar muþtusu yaydý.

Hicran demine denk bir lezzet çaðý açýldý,
Ümît dünyâma rengârenk ýþýklar saçýldý.

Gönlüm þahlanýp, rûhum büyülendi bu hazla,
Eðildim benliðimi saran hiss-i niyâzla. *

Fecir karanlýðýn önünde ilerliyordu,
Yâkûb’a Yûsuf’unun kokusu geliyordu...

Bir baþka çark ediyordu tâliime felek,
Ufkumda Leylâ ümîdi Mecnûn’unkine denk...

Hayat fýþkýrýyordu, hava, su ve topraktan;
Kurtuluyorduk artýk milletçe yok olmaktan...

Sýmsýcak günlerin râyihasýyla yeniden,
Þahlandý vatan ve vatan evlâdý derinden.

Artýk güller, çiçekler, çemenlerle beraber,
Her þeyde bu kutlu doðuþtan bir sýrlý haber...

Bu lâtif bahar örtüsü altýnda ölüler,
Þâd oldu... Þâd oldu gökler, yerler ve öteler.


* Cenâb-ý Hakk’a duâ arzusuyla





Sosyal Medyada Paylaşın: