Gökkuşağı

Gök mâvi, yer yeþil bambaþka renkler,
Bölüþülmüþ her þey tam gökkuþaðý;
Renk-ýþýk içinde duruyor insan...
Açmýþ ellerini bir þeyler diler,
Yüzü yukarýda, gönlü aþaðý...
Ona gökler dâvetiyesi imân...
Toprakdan-balçýkdan bir yüce cevher,
Öteleri gösteren eþsiz ayna;
Verâlara dönük derin ve parlak...
Haydi gayret et, sen de özüne er!
Bütünleþ rûhunla, rûhunla kayna!
Hem inleyerek, hem de aðlayarak...
Bir tomurcuk gibi hep yavaþ yavaþ,
Güneþle yüz yüze gelinceye dek...
Kök toprakta ama, gözler ýþýkta...
Göklerde baþladý bu sýrlý savaþ,
Kýyâmete kadar böyle sürecek;
Hiç durma! Geril, koþ zafer ufukta..!





Sosyal Medyada Paylaşın: