Öteler İştiyâkı

Esip sarýnca ruhlarý dört bir yandan hazan,
Yalnýzlýk ayrý bir dert, ülfet ayrý bir çile...
Göçmeye hazýrlýk var, sînelerde hafakan;
Vedâlaþma zamaný bundan böyle hepsiyle...

Dünyâ denen bu ise, tam ifritten bir azâp,
Gönüllerde burkuntu, dimaðlarda bir sancý
Artýk yaþamak dert, onu duymaksa ýzdýrâp,
Bilmem nasýl geçecek hiç dinmeyen bu acý...?

Yetiþ ey ebedî dost, yetiþ ki pek bunaldým!
Kýlýcým kesmez oldu, terkeþimde tek ok var;
Aþýlmaz bu tepeler Sen olmadan, inandým...
Ve inanç kuþaðýnda yâr oldu bana aðyâr...

En tatlý hülyâlarla koþayým yollarýnda,
Anladým Sen’den gayri her þey aldatan serâp!
Noktalansin bu hayat ölümün kollarinda,
Degil mi ki Sen’i buldum... buldum Sen’i ey Râb!

Yaþayip doydum artik, doyulmayan dünyâdan,
Isterse hemen bitsin þu bitmeyen sonbahar;
Firlasin bu son okum, firlayip çiksin yaydan,
Kanima bedel olsun bakiþi þehlâ þikâr...
Sosyal Medyada Paylaşın: