Öteler

Gelenler bu dünyâya gidiyor birer birer;
Her gün ruhlara çarpan kederli birkaç haber...

Öteye inanmayan sînelerde burkuntu;
Onlar için çýlgýnlýk saklanacak tek kuytu.

Periþan dünyâlarýnda her þey mâlihülyâ;
Ruhlarýnda (ebediyet) bir karanlýk rüyâ...

Nâsiyelerinde sopsoðuk yokluðun eli,
Hayat-ölüm iç içe çehrelerinden belli...

Bilginler, "Gitmek tabiîdir!" tesellîsinde,
Lâkayd olanlar, henüz bedenin pençesinde:

Birþey duymamak için (çakýr-keyf) olmak gerek;
Zavallý! Bu hezeyanla eriyip gidecek...

Zaman durmadan öðütüyor ve durmuyor çark,
Çýkacak bir meçhûl an önlerine son durak...!

Ýlmin o iddialý huzur tesellîleri,
Avutamaz týmarhanedeki delileri...

Bize göre birdir ilk varoluþ, son diriliþ;
Bu kutlu yolculukta gâye, Sonsuz’a eriþ.

Her þey bir baþka, inancin pembe dünyâsinda,
Beklenilen mutluluk ölümün verâsinda...
Sosyal Medyada Paylaşın: