Ölümün Verâsı

Gelenler bu dünyâya gidiyor birer birer,
Öteye inanmayan sînelerde burkuntu.
Her gün ruhlarý sarsan kederli birkaç haber,
Bunlar için hezeyan saklanacak tek kuytu.
Derbeder dünyâlarýnda her þey mâl-i hülyâ,
Her lahza nâsiyelerinde yokluðun eli...
Onlar için "Ebediyet" eriþilmez sevdâ,
Yaþamak bin ýzdýrâp; çektiklerinden belli...
Kimiler: "Gidecek gelenler!" tesellîsinde,
Öyle ya bu hayatta çakýr-keyf olmak gerek.!
Kimiler nefis aðýnda, gençlik pençesinde,
Zavallý bu hezeyânla eriyip gidecek...
Aheste öðütüyor zaman ve dinmiyor çark,
Ne iþe yarar çaðýn huzûr tesellîleri...
Bir meçhûl ân karþýmýza çýkacak son durak,
Avutmaz bu tesellî zil zurna delileri...
Týpký varoluþ gibi bir gerçektir diriliþ,
Yolunu bulmuþ gönüllerin ak dünyâsýnda.
Bu kutlu yolculukta gâye Sonsuz’a eriþ,
Ve beklenen mutluluk ölümün verâsinda...
Sosyal Medyada Paylaşın: