Ölümle Aralanan Kapı

Ne hülyalarla gelir gelenler bu dünyaya,
Gelir ve týpký bir bayram sihriyle duyulur;
Oysa ilk adýmla yolculuk baþlar ukbâya,
Birer birer gelenler bir bir yola koyulur...
Bahar kokularý tüterken doðumevinde,
Esiverir kapý komþuda acý bir hazan...
Ve ötelere yol görünür günün birinde,
Kimsesiz ruhlarý sarar kapkara bir hicran:
Kararýr aklýn boþluðunda sýnýrsýz gökler,
Duygularýn baðrýna yýldýrýmlar iner;
Ýnsan bir meçhule doðru sürünür, emekler,
Ürperir duyduklarýyla ve çýlgýna döner.
Yaþadýðý dünkü sahillerden açýldýkça,
Hayat içindeki elemleri duya duya...
Kör-topal ruhundaki boþluklara daldýkça,
Sürüklendiðini sanýr bir karanlýk koya...
Sonunda deliniverir o lezzetli uyku,
Görünür hayat dedikleri yalanýn dibi,
Rüya biter, aðarýr o gerçek âlemin ufku,
Ürpertiler salar hislere sur sesi gibi...
Ve yürür hep bakarak bir ileri, bir geri,
Eski dünyasý yýkýk, yenisi de belirsiz;
Aralar ölüm duygusu bir bir perdeleri,
Ufuktaki ayýn göründüðünden de sessiz...
Hayrette kalýr ruh, dehþetle irkilir insan,
Sürüklenir yýðýnlar takýlmadan engele...
Hazanla sararmýþ yapraklar gibidir her yan,
Savrulur kapýlmýþçasýna bir deli yele...
Koþarlar gözleri mýhlanmýþ gibi ileriye,
Orda kopkoyudur zaman, ses vermez saatler;
Ýsteseler de artýk dönemezler geriye,
Deðiþmiþtir yer-gök, yaðar her yana âyetler...
Ýnanan ruhlara ibadet bir burak olur,
Ererler meleklerin uçuþtuðu iklime...
Kalp huzurla dolar, ruh aradýðýný bulur,
Duyar Hak iltifatýný kelime kelime.
Neþ’e þimþekleri çakar mü’min çehrelerde,
Köpürür geçerken ýþýktan yollarda hisler,
Vuslat cümbüþleri duyulur biraz ilerde,
Hûri besteleriyle yükselir týn týn sesler...
Bu yerde çiçekler nergisler gibi göz kýrpar,
Nabýzlar baþka atar, kalpler bir baþka vurur;
Burada sürekli gözlerden tebessüm yaðar,
Durmasý mukadder olsa, kalp sevinçten durur.
Kâh gönüller firdevslerde tenezzühe koþar,
Renk, desen, âhenk bir büyü ile gözlere siner
Kâh güzellikler cennet sýnýrlarýný aþar,
Bu þehrayine mevkibleriyle melekler iner...
Sosyal Medyada Paylaşın: