bir divâne sebeple
içini boþaltýyor karanlýklar üstümüze
bir ecinnî, bir þeytân
bir vâveylâ kapladý önce yeryüzü mescidini
çöl suskunluðu doðuruyor þehirler
çiçeklerin elleri mahcûb, utangaç
bir veyl batýyor içimize mezar taþý yalnýzlýðýnda
her þey leyl oluyor Sirâc’ým senden baþka
ýrmaklar daðlarýn aðýtý oldu
Nil mübârekliðinde tûfanlarýyla kâinât
aþk nöbetleri geçiriyor yokluðunda
saatler hep ’asýr vakti’
ziyândayýz bu yüzden hepimiz
biz öyle unutkan, öyle firârî
biz kýrýk ayaklarýmýzla maraton yarýþýnda
oysa akrepler bile uyanmayý öðretir insana
en mahrem nisan hýçkýrýðý yansýyor cihâna
ve Sirâc’ým sen yansýyorsun saðanak saðanak
vahiy beyazý ýþýðýn düþüyor geceye
bir zemzem, bir hurma ve Hira
ve baþlýyor fecr
seninle dolu gözleri Hatice’nin
sýcacýk Varaka tesellisi örtüyor üstüne
âyet âyet bir örümcek
âyet âyet kutsal pusu
bilmem hangi göz görür bir kalbin görmediðini
ayrýlýk duraðýnda bekleyen gedâ biziz Sirâc’ým
ve beyâz
ve ma’sûm
ve elvin günahlarýyla çaðýn
unutuldu elest bezmindeki ezberlerimiz bir bir
üstü baþý hüzün kokan kentlerde yaþýyoruz
seninle beslenmeliydik her nefeste
neresindeyim ki sensizlik mühletinin
hep bomboþ kalmýþ kumbaram
gül devrinin en gaybî muþtularýyla biz
kenarýndan tutunurduk ince bir aþka
baþlardý tüm zamanlarýn kanatlý acýlarý kanamaya
bir nehar neþidesi düþerdi Sirâc’ým
bir nefes yangýn, bir nihâî sevdâ
sensizliðe yakýlan aðýtlarla dolardý gözyaþý þiþelerimiz
uykusuz kalan dünyanýn serzeniþinde ruhumuz
gerisi siyâh, gerisi baþtanbaþa mâsivâ
heybemde duâ ve itiraf
tebessümün hâlâ bir aþkýn tarifi gibi Sirâc’ým
berrak ve zülâl
Sirâc’ým en çok da-
senin ayrýlýðýnýn dâr-ý imtihânýnda yenik düþtük
gel gör ki
bulutlar bize küstü, yeryüzü dargýn bize
nedendir iklimler bile deðiþti sensizliðin mâteminde
kýþlar kýþ deðil artýk, ne de baharlar bahar
dünya intihar provasýnda; kýrgýn, elemli
depremler ki yokluðunu haykýrýrcasýna üstümüzde
hâlbuki baþucumuzda tevbeler tevbesi duâlar
ve her secdede bin huzur inerdi Sidreden
Sirâc’ým beyaza çevirirdi bir bakýþýn siyahý
ki aþk yangýný bir ölümsüz yarayla parçalanýrdý ay
en önce kalplere deðerdi nazarýn
nazarýn ki bir taþýn ente rasûlullah demesiydi
esrârlý müjdeler dökülürdü bir râhibin gözlerinden
aðýr gelirdi özlemin Ebu Kubeys’in nemli nefesine
Ebâbîl naðmesinde gazap þarkýlarý
ve saðanak saðanak taþtan yaðmurlar
nerde kaldý bütün insanlýðý emziren duâlar
bir eyvah, bin keþke düþerdi Necaþi’nin diline
Ukkaþe’nin sýrtýnda kamçý
bir mübârek sebeptir
cennetin mührü ile buluþan dudaklara
Sirâc’ým
ortasýndayýz her þeyi yakan ateþlerin
bu iflâh olmaz kabarýk yara
bu uyanmayan hezeyân istilâsý
bu ne yana baksam hazan
nedir bu kalbimin kýrmýzý hýçkýrýðý
gül suretindeki bu eflatun yangýnlar da nedir
kaç renge büründü âsuman
nedir bu gökkuþaðý, bu yedi renk
mevsimlerin mihengi sökülüyorken
dirileri öldüren bu merâsim de nedir
verilmeliydin bütün çocuklara bal ve süt diye sen
ey Sirâc
zamaný geçmiþ aþk çarmýðýnda nîrâna oturmuþuz
tel tel yanmýþ damarlarý kalbimizin
yenilgiler hep zafer sanmýþýz
gözyaþý çukurlarýnda boðulduk Sirâc’ým
önümüz Hendek
ve biz hangi safta bekliyoruz bir ömür
her gece yastýklara döktüðümüz -
hep ayný zemherinin kalýntýlarý
en keþke dediðim zaman-ý mâzî
Uhud’un diþlerini kalbime geçirir
her ezân sesinde suâle çekmesin mi yüreðim kendini
ýslanmasýn mý beyaz kâðýt
seni özlemesin mi Sirâc’ým bu hayâsýz þâir