İnşirah

Dokunsam çoðalýr sýzýlarým
Ellerim kan revan
ve bir deprem öncesi telaþ içindeyim
Susmak istemiyorum
Viran olmuþ zamanlarýn sevdasýyla
Haramiler uðradý bu þehre
Tadýlmadýk zulüm býrakýlmadý
ve yaþanmamýþ cehennem
Neredeydiniz siz efendiler

Sussam bir daha açýlmaz dilim
Þair; sussam dudaklarým kanar demiþti
Benden size, içimden-
En çok da kocaman bir suss! geçer
Biliyorum, susmak en büyük pusudur

Geceydi
Elif elif azalýyordu sýzýlarým
Baþladýðý yerden olmasa da
Bitecekti elbette leyl
Anladým
Aziz olmak
Kuyulardan, zindanlardan geçmektedir.

Yýllanmýþ yalanlar diyarýnda
Usandým ayný rüyalara uyanmaktan
En kutsal Kelam üstüne
Tâhâ ve Yâsin üstüne
Yemin olsun ki
Artýk temize çekiyorum yollarýmý

Kaç yüz yýl önce ekilmiþti kirli tohumlar
Anladým; içimizden çürümüþüz
Veyl olsun Kör ve Saðýra!..
Sona bir mehdi türküsüyle uyanývermek
Dumansýz ateþleri susturmak adýna
ve altýn kâsede sunulan kutsal þaraba
Yere ve onu döþeyene andolsun

Araftayým
Kalbimde kýpýr kýpýr inþirah huzmesi
Diriliyorum

Kendi yalnýzlýðýmda yüzerken
Bir Muhyiddin diliyle irkilir kelimelerim;
Taptýklarýnýz ayaðýmýn altýnda diye
Þama giden kervanlara katýlýp
Üçyüz yýl sonra gelen
Sultan Selimi dinlemeliyim
Kapýlar açýk
Kapýlar nurdan
Yol sonsuzluðun sahibine
Zaman felekten bir musiki
Vatan-ý aslî, birkaç adým ötedeymiþ
Gözlerimi kapasam
Kim tutar kimsesizliðimin elinden
Bütün varlarýn yokunda
Varý var eden, yoku yok eden Rahmana
Ve nuruyla karanlýðý delen yýldýzlara, andolsun.

Dinmeyi bekleyen sýzýlar taþýyorum
Manidar bir gece oluyor aðrýlarým
Haram bakýþlarýn uzaðýnda
Artýk sonsuz huzur peþindeyim
Kimse yalnýz deðil biliyorum
Her þeye anlam katan ellerle
Sana sýðýnýyorum Rabbim
Þifa veren sensin
Nimet veren sen
Sen el-Kerim, sen er-Rahim
Eli kopmuþ insan
ve nisyan hamuruyla yoðrulan benim.

Yediler hatrýna Rabbim
Güneþi sýrtlayan Hira Nur hatrýna
Mim aþkýna Rabbim
En ince yerimizden kopmadan
Nefes nefes inþirah ver yüreklerimize.

Avareyim
Yýkýk bir þehrin gözyaþlarý arasýnda
Solmuþ, belki siyah-beyaz
Belki görülmemiþ bir rüya
ve bir resim gibiyim
Göklerin seyrinden bana hazan düþer
Dokunmayýn, ben hüzzamlý þairim
ve þairler
En çok kendini aðlar.

Harf harf bölünüyor karanlýklar
Yol verin kendinize
Karamsar þair
Güneþe göç var da kalan biz miyiz demiþti
Güneþi biz yitirmiþsek
Nereye göçebilirdik öyle
Yine de seni iyi bilirdik þairim

Rahmana
Ve geçip giderken, geceye
Güneþe ve onun aydýnlýðýna
Andolsun.

Zafer ÞIK

TPAO 2. Penceremden Düþler Þiir Yarýþmasý 2.lik Ödülü (2012)
Sosyal Medyada Paylaşın: