söyle Anto!, sen söyle bana bir nehri içerken gecesini düþüren telaþlý kadýnlarýn gözlerini eme eme yana yana susa susa kaç daha kan damlar buramdan,
sen konuþ Anto!, bir tek sen konuþ benimle çünkü boðazýma kadar kelime soyuldum ve hiçbir sýfat açýklayamýyor kalbimi kemiklerim bile sýkýlýyor etimden, ruhumdan en ücra köþene býrak beni Anto!
bu akþam aþk kelime olarak kalsýn Anto nasýlsa her kelime yutkundukça biter susuþun sularýnda bir çocuk boynunu çitiler öp izi bir tiren rayýnda söner, soðuk yanar mumlar.
gaipten gülüþler duyarsýn memleketinden oysa halký kadar yoksul bir yüzün vardýr artýk Anto, benim duygularýmý yaðmaladýlar! sen beni kurtar Anto sen beni kurtlar kapaný sanan masalara meze etme, ay da üþür sondan!
ezberlemek, kalbe ve beyne dayatmadýr bu þiiri ve seni ezberlemek zorundayým affet Anto!
bir sehpayým bir bacaðýmý kýrdýlar aðzým bir sehpa yani Anto bunu bil ondan dengesiz konuþuyorum uzun zamandýr, kusura bakma Anto! sen böyle gecelerde yalnýz gözbebeklerime bak býrak sokaktaki çamurlarý yalýn ayaklý güzelliði sert sunumlarý beni tut Anto, yoksa üzüleceðim üzüldüðümde cehennem oluyorum sakýn Anto!
Anto, sana bildiðim her þeyi öðreteceðim yeter ki beni öp! ýslaðýnda durulanayým kavgacý zamanlarýn bir çiçek vereyim bir ilaç daha alayým sessizlikten bir kadýna daha pardon diyeyim lütfen sevdiðim için bile çok kendimden
sen yaraný da alýp tanrýnla omuz omuza yürürken ben gecenin altýný kýstým mumlarý söndürdüm perdeleri yaktým þaþkýnlýðýna eðilen bir gül yapraðý gibi suyuna dokundum Anto benim baþka gidebileceðim bir denizim yok kaldýr beni Anto çünkü bu hayatý kaldýrma kuvvetim artýk yok!
bazen bir resime bakar gibi otururmuþsun kendi içinde boþ bir masaya sen benim sandalyem ol Anto kedi gibi sevgi aradýðýmda sýcak yuvam ol, iþten eve erken gelen ölümüm ol iþ dediysem anla beni Anto! ev dediysem öp beni Anto!
bazý kadýnlar diye ayrýþtýrýldýðýnda hüzün bazý adamlar diye tutulduðunda kadeh sen kýrýk bir cam ol bat güneþin yýrttýðý ufka kadar bat batabildiðin yere kadar ama bir tek sen bat bana Anto!
insan bazen kendini tekrarlarmýþ ayna karþýsýnda unutmasýn diye sen benim ihmâle kalan yanýmsýn Anto!
insanlar senin için birini içinden silemiyorken güzel bir bahaneyle seni kalplerinden silebiliyor, anla Anto!
seni ezberledim Anto, n’olur affet, bu þiirden çýkarken de sesimi tanrýya býrakýyorum, senin tanrýna onu lütfen al Anto!
Payanda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Payanda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.