Sekizinci perondayým.
Bildiðim duraklara yýkým emri verilmiþ.
Döþemesi kaygan zeminlerin ýþýltýsý tehditkâr…
Kararlý ama topraða deðmeyen adýmlarla
Habersizim kazýlan bereketli kuyulardan.
Bin yýl öncesinde kaybettiðim savaþlardan sonra
Boynumun büküklüðüne denk geldi bu tufan.
/ Keþkelerin ertesinde
Ayaklarým topraða aç
Kalbim yerle yeksan /
Hiç gelmeyecek trenlerim varmýþ
Öðrendim…
Kaf’da yalnýzlýðýn peþindeyken,
Hak edilmiþ ne varsa heybemde
Yýktým, yýkýlmaz sandýðým gururumla.
Ensemdeki onulmaz acýyla alýþtým
Vakitsiz ayrýlýklara.
An kýrýntýlarýný derlerken
Apaçýk sözler
Ruhuma deðen üç fýsýltýnýn
Sancýsý var koynumda…
Biri haykýrmakta mý cinnetini yüreðime
Yoksa deliriyor muyum ne?
Sen
Boynu büküklüðümle dalga geçen sofi,
Seccaden kýbleye dönük mü þimdi?
Beþinci buluþma sonrasýydý geliþin
Ve hiç uðurlamamýþtým böylesine
Kýyam kelle koltukta bir yaþamý…
Yutkunmadým.
Son sözler gýrtlaðýmda.
Kýrk bir boðumla attýðým düðümleri çözmedim daha
Ki sen zaten konuþtuðumu da görmedin.
Bakýþlarýn hangi cendereye gömdü sevgimi?
Susuyorum þimdi…
Benim bu elveda ve herkes
Dengiyle yarýþta, bundan sonra!
Neþe CÖMERT
Mayýs 2012
Anlýk karalamadýr...