Türettiðim kelimeleri yakýyorum bu gece
Eskici bile almaz küf kokan mýsralarýmý
Son sözlerini üflerken yangýnýn
Geçici heveslerinin ýþýðýnda tüttüreceðim birazdan
Son sigaramý..
Ve bir daha asla sevmeyeceðim
Yalana çalan mavilikleri
Býrak kalsýn ellerimin karasý
Evsiz çocuklar gibi duvar diplerinde
Diz üstü çökerken açlýða üç öðünsüz
Anne eli deðmemiþ sýcak aþýn da içinde
Sulu sepken yaðdým da
Tuz olmadým
/ Kaç mezar eþili kaldý, ramak kala kaçtýðým /
Bin bir defa hançerlendim
Göðsümde yamalý ayrýlýk hüzünleri
Üstüne alýnmasa da martýlar
Arzýn ýþýklarý eþlik ediyor bu son dansa
Gökler þahit olsun andýma
Kendi saðlýðýma kaldýrýrken
Son kadehimi!
Onca aný
Yaþamadan yazýlmaz mýydýlar?
Bin kere öldüm, hani,
Neden gözümden inmiyorlar?
Yemin ediyorum, bir daha asla ölmeyeceðim
Yazýlsýn diye acýlar..
Neþe Cömert
Mayýs 2012