Türettiğim kelimeleri yakıyorum bu gece
Eskici bile almaz küf kokan mısralarımı
Son sözlerini üflerken yangının
Geçici heveslerinin ışığında tüttüreceğim birazdan
Son sigaramı..
Ve bir daha asla sevmeyeceğim
Yalana çalan mavilikleri
Bırak kalsın ellerimin karası
Evsiz çocuklar gibi duvar diplerinde
Diz üstü çökerken açlığa üç öğünsüz
Anne eli değmemiş sıcak aşın da içinde
Sulu sepken yağdım da
Tuz olmadım
/ Kaç mezar eşili kaldı, ramak kala kaçtığım /
Bin bir defa hançerlendim
Göğsümde yamalı ayrılık hüzünleri
Üstüne alınmasa da martılar
Arzın ışıkları eşlik ediyor bu son dansa
Gökler şahit olsun andıma
Kendi sağlığıma kaldırırken
Son kadehimi!
Onca anı
Yaşamadan yazılmaz mıydılar?
Bin kere öldüm, hani,
Neden gözümden inmiyorlar?
Yemin ediyorum, bir daha asla ölmeyeceğim
Yazılsın diye acılar..
Neşe Cömert
Mayıs 2012