Acý asla acýmaz insana. Çektiðin acý yüzünden baðýrdýkça Çekeceðin acýlarý arttýrýrsýn aslýnda..
Yavaþtan kesiyorum iç çýðlýklarýmý, Susarak sarmaya baþlýyorum artýk iltihaplý yaralarýmý, Geçmese de.. Sen, Gelmesen de..
Bugüne kadar hep eksik susmuþum sana, Daha çok yalnýzlýk vardý avazým çýktýðý kadar susacaðým. Eksiðim fazlaydý, Sen kadar.. Siz olunca, Hiçbir iþlem bize tamamlayamadý; Beni..
Sensizlik iklimi bana yaramadý, Gözlerimin nemli topraklarý hariç kuraklaþtým.. Geç kaldým; Susayýnca istedim okyanuslarý, denizleri Can yangýnýmý söndürmeye yetmese de hiçbiri.. Avuntu iþte, Teselli..
Geçmese de kabuk baðlasýn yaralarým, Kanamasýn kafi..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.