Çocuktum düne kadar, hüzünlüydü yýllarým
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Ne yöne yürüdüysem baðlanmýþtý yollarým,
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Elimi tutsan yine, çocuksu düþlerimle
Saçýma renk renk taksan, gelincik iþlerimle
Karþýlasaydým seni, tatlý gülüþlerimle
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Bilseydi küçük kýzýn, sevdaya konar mýydý?
Aþkýný cana gömüp, korlarda yanar mýydý?
Unutmak için aþa, gözyaþý banar mýydý?
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Eririm günden güne, dertsiz kalmýyor baþým
Nereye baksam o var, haykýrýyor gözyaþým
Neyleyim caným onsuz, zehir ekmeðim, aþým
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
O mecnun kendisini, sevmiyorum sanýyor.
Biri bir þey söylese, çocukça aldanýyor.
Benimse içerimde, hasretliðin yanýyor.
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Aðlarsa anam aðlar, gerisi yalan aðlar
Doðru demiþler anne, þahittir buna çaðlar.
Vasiyetim þu benim, sýrtýmda sýra daðlar
Her gün ölüyorum da aðlayaným yok anne.
Neþe CÖMERT
Nisan 2012
GAZÝANTEP
Tüm annelerin; Anneler gününü þimdiden kutlarým.. Sevgimi, saygý ve hürmetlerimi sunarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.