BABAN ŞEHİT OLDU

“Babam nerede?” dediðinde süt kokulu çiçek,
Parçalanýr yüreði annenin, ona, attaya gitti diyecek?
Anlatamaz ki; iki hainin imansýz kurþununu,
Söyleyemez ki; “çocuðum, baban dönmeyecek”…

Hiç görmediði kadar çokça görünce ay yýldýzý,
Çocuktur, soracak “neden sokaklar bayraklý?”
“Kim bu insanlar anne? Sesleri kulaðýmý yaktý.”
Söyleyemez ki; “ çocuðum, teröre isyan bunun adý.”

“Ah anne, çok özledim babamlý pazar günlerini,
Ne güzeldi, babam, alýr götürürdü parka hepimizi.”
Haydi, cevap verin süt çiçeðine, kýrmadan düþlerini,
Söyleyemez ki; çocuðum, bitti o pazar günleri.

Bulamadýk kendi yavrumuza söylenecek bir söz,
Hainler aldýðýndan beri güneþ gören cümlelerimizi.
Þehit kanýyla tutuþtu asmalý bahçemiz köz köz,
Söyleyemeyiz ki; babalar dönmeyecek artýk geri.

Biz ki Türk evladýyýz, ezdirmeyiz hürriyetimizi,
Sileriz iki haini ülkemizden, versek de canýmýzý.
Evladýmýzý uyutsak da þehit ninnileriyle geceleri,
Yok, olmadýkça; vermeyiz bir karýþ topraðýmýzý.

Elvan USUL
Ekim 2007

ÞEHÝT HABERÝNDEN SONRA

Þehitler için yanarken yürekler bir kaþýk suda,
Ne Mecnunlar ne Leylalar seviþir kalplerde.
Vatan için gideriz cepheye, aþklar nadasta,
Allah’tan sonra vatan, gerisi üçüncü dizede.

Yarýndan sonralara býrakýrýz þerbet-i zevki,
Evvela dirlik için kurarýz doðuda cepheleri.
Kim bozmaya güç yetirir aslanýn yuvasýný!
Pençemizle dikeriz, cüretkârlarýn kefenini.

Söz söylenmeye, Türk’ün sözü üstüne bu ülkede!
El verilmeye düþmanlara, Türk’ün kendi evinde.
Ola ki, bir baþ daha verilsin haksýz yere teröre,
Beddualarýmýz fiþekler tüfekleri kansýz ciðersizlere.

Elvan USUL
Ekim 2007





Sosyal Medyada Paylaşın: