Kasvetin rengini çizdim derimin içinden,
Þehrin ýþýklarýna üfledim yalnýzlýðýn tortusunu.
Neden bunca karmaþa, Tanrým kimim ben?
Uyandýrdýn içimde yýllardýr süren aþkýn uykusunu...
Oysa kapý tokmaklarýnda býraktýðýn,
El izlerine de dokunuyordum ben her sabah,
Yüzünü güneþle yýkamýþ,
Kokunu içine hapsetmiþ perdelere de...
Yokluðunu her gün kaç parçaya bölüp de
Kaç yýldýr sensizlikle yaþýyorum hayal et!
Hala ellerimden tutuyor,
Gidiþinden kalan hayalet...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.