Aþkýna adadýðým can göverir toprakta
Fizana çeker sýcak gözlerin ruhumu
gölgem durur örsünün üstünde
ez dur süzülen yaþlarý
ki hayat naðmesi gönlümün
her gün ibriðinden
mýsralara dökülen
alnýma koy ellerini
varlýðýnla yokluðunu kaldýr aradan
ayrýlýklar dallarýmý sarsar
duman çökmüþ puslu daðlara benzerim
mavi tana bezensin her yer
ölümcül sevginle kutsa beni ne olur
kanýmda tutuþsun aþkýn
içre içre perdelensin
bir bakýþ ki
debreþir sükûtum mâverâya
ýrmaklar çaðlar
aydýnlanýr nehirler yakamozla
gurbete çeker öbürümü
alýn yazým güller; ümitlere derlenir
aþkýnla zerremi arþâ asarým
o davet ki soylu hayatýn aðýr bedeli
içimde zembereði kýrýk kör düðüm
sýr sofrasýnda durulsam ne olur
durulmasam ne!...
elveda sevgilim
sonsuzu muþtuluyorum bu defa sana
sevda toyuyla sýðmadým dünyaya
ölüler þehrine seferdeyim
yamacýna sürülsem ne olur
sürülmesem ne!