Anne deyip baþlayacaðým her þiir özlemle biteceðinden
gecelerimi aydýnlatan yakamozu hýzla geçiyorum
görgüsü hicabýmý doðrulayan hecinler þehreyleyip
bir mýsrada sen, bir mýsrada çocukluðum
her þeyi örten gizli kelimeler devþiriyorum
Anne diyorum aþktan öte!
Anne diyorum cevapsýz dirimli sorular!
Anne yoksun;
gecesi yýldýzsýz Aþk’ýn
dilimin ucunda ihtilâle susan gidiþin
güzün soldu güller boynu bükük
damýtýyorum i mgeleri kýrçýl keselerde
aklýn ve aþkýn bulamadýðý ýþýkla
kýzýl yaðmurlarda buluþuyoruz Anne
yüreðimi serdikçe akþam serinliðine
içtiðim son sigarada parmaklarýmý yakýyorum
içimde çýnlayan sesin üç beþ gün yankýlanýyor
yüzüne kalkan bildiðim ehramýný öpüyorum Anne
gökyüzü yýrtýlýyor tan vakti Anne
kaderin ýþýðýnda derinden derine
çile topraðýmý bereketlendirecek
yazýlmamýþ þiirler biriktirdim
sonrasýnda bir mülkiyet zarýnýn aramýza girdiði sýr
ötelerden düþecek ufuklara
zaman ki göçtüðünde hakikatler
elimi tut elimi býrakma Anne.