ben, ben’in çevirmeni, düzeltmeni, yazarý
ben gurbette, topraðýndan suyundan uzak
vuruyor baþýný taþlara
taþ yarýlýyor acýdan
nerde bir kaynak görse eðiliyor, bakýyor
el yordamý topluyor gözlerini, dilini
bir yerde vuruluyor söz
bir yerde yürekte nem
çiðdemin kökünde salkým saçak toprak
kendiliðinden daðýlýyor,sarmalýyor elimi
ellerim gönlümün en usta neferi
’tüm’ bakýþlarý çizmek istiyor yoluna
yetmiyor bir çöple yere çizikler atmak
güneþin gönlünün olmasýný bekleyerek
bir yerde diriliyor söz
bir susam gibi dik gövdesini gererek
ben, ’ben’i aramaya çýkan, sazsýz aþýk
sessiz bir sokaðýn duldasýnda yalnýz
herkes birbirini görüyor, kimse görmüyor kimseyi
kör görüntü içinde soluk alýp veriþler
ellerimden tutmak, koþmak istiyorum yolda
yolda düzgün bir aydýnlatýcý yok
’yok’ insanlardan ’var’ insanlar çýkarmalýyým
’ben’ bakýnca aynaya ’siz’ gülmeli
aðlasam hangi gülüm doðrulur
8. 5. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.