Yar'a

"insan olup yaralanmak yerine,
yara olup dudaðýnda çýkmak isterdim elbette.."

yine asýlmýþ hayallerimiz, umudun bir mandal olup tuttuðu an onlarý..
ip, elbette saçlarýn ve tutunmaya çalýþýyoruz canýný yakmadan..
bu kolay þey deðil. hatta zor ama nasýl zor;
attýðýn tek bir zarýn yedi gelmesi,
görmeyen bir göze kýrmýzýyý anlatmak,
kýsaca; "senin bana, dönmen kadar.."

yuvarlak bir odada, köþeye sýkýþmýþ gibi ruhumuz.
zihnimizde deliði ve kulaklarýmýzda výzýltýsý matkabýn..
anýlarýmýzýn yazýldýðý defter ve gözlerimiz..
iki þey de, kapanmak bilmiyor..
kapanmayan her açýðýmýzdan, dolduruluyoruz birbirimize karþý..
Nemrut’un kulaðýna giren sivrisinek gibi seninle, geçmiþimiz.
ikisi de, beyinleri önce kemirip, sonra öldürüyor..

"sonra,"
ihtimallerin ihtilallere dönüþtüðü bir anda,
güç dengelerinin alt üst olduðu politik olaylarda,
annelerin çocuklarýný sevmediði bir günde,
kýz ve erkek çocuklarýn diri diri gömüldüðü o saatlerde,
hiçbir þeyi umursamýyorum...
çünkü dediðim gibi,
her þey, senden
"sonra..."

henüz bizi ýsýtacak þey,
ölüm anýndaki verilen son nefesler deðil..

"artýk dön, ben toprak olmak için yalvarmadan ve üzerime serilen þey cesedin olmadan.."


Onur Budak

Sosyal Medyada Paylaşın: