SONA DOĞRU

mutsuzluðun hakimiyetinde
amansýz bir mutluluk fýrtýnasý beklemekti hayat.

gözler de dolanan korku dolu çocuðu saklamak ,
tok sözlerdeki tizi saklamak kadar zordu.

militan ve yaðmacý düþlerle savaþtý cesur ve yalnýz yürekler.
bir darbe giriþimini daha bol hasarla atlattýlar.

kusulan her kin , bir varoluþun izini taþýmakta ,
kirlenen her yer paklandýðýný düþünürken ,
pis kokularý barýndýrmaktaydý baðrýnda.

Çocuklar doðuyor,
çocuklar ölüyor
yaþayanlarsa kirleniyorlardý.

geçen her lahza derin yaralar býrakýyor ve kehribar sarýsýný kana buluyordu.

insanýn kendisiyle süren savaþý süreken içinde
dýþa vuruyordu öfkesini,
kah vatan millet diyor onu harcýyor,
kah sevgili diyor ,onu öldürüyordu.

Günahtan korktuðunu söyleyip ,
Allah aþkýndan bahsederken, kendini aklayan onlarca sebep sýralýyor,
kendisi de bu yalanlara inanýyordu.


Farkýna varmadan insanlýk kendi sonuna doðru doludizgin koþuyordu.





DOST CANLARDAN_______________


Bir eyleme bin sebep var ki nev-i þahsýma münhasýr,
Ýyi ki týrpan vurmuþum biraz öfkeyle karýþýk.
Þu beþerin hallerine býyýk altýndan bile gülemiyorum artýk,
Karlarýný, buzlar esir almýþ nice daðlarýn!
Eteðinde selam dursan da ne çýkar, yankýsý heba,
Kaybolup gidiyor yamaçlarýndan haykýrdýðýn.
Gülümsemek kayýp ülkenin malý, aðlamalar yalancý,
Akýl sýrrýna ermeyince fikirler yorgun,
Sözler aheste, sazlar kývrak be hancý!
Sap ile saman birbirine karýþýk bu zamane dilinde,
Ýþte bu yüzden;
Ne yýldýzlar aðlýyor, gecenin orta yerinde…Ahmet BOZTAÞ



Sosyal Medyada Paylaşın: