İstemedim ki

haklýsýn ey sevgili…
bana bir masal aþký yaþat demedim ki.

gözlerimde ki ihtiyatlý bakýþlardý uzak tutan bizi
insanýn kanýný buzlu suya döndüren iki kelimeydi
tüm imkansýzlýklarýn baþlangýcý.
aþk , þehvet deðildi bende , özlemdi sadece,
umarsýzca yapýlan her sohbette , çýð gibi büyüyen bir özlem.


düþtüðü yeri yakan gözlerin vardý,
her düþüme düþtüðün de
kafese kapatýlmýþ bir kuþ gibi çarpan yürekle baktým sana ,
amansýz bir yangýnda acil bir çýkýþ kapýsý aramaktaydý ruhum.
yaðmacý bir savaþçýydýn
iþgal altýnda bir beden ,
haþin bir ihtilale karþý durmak zorunda kaldý hep.


tercih sýralamasýnda olmayan bir tercihi yaþayan onca insan varken
þikayet etmek yaraþmazdý bize.
yerini ve zamanýný bilmediðimiz bir düþün peþine takýldýk çoðu zaman,
arayýþ içinde ki bakýþlarýn yüreðinde ki dehþetin dýþa vurumuydu.
güçlü sesinden yansýyan tezat kalp atýþlarýn vardý hep.
sessizliðin içinde yeni bir sesti düþüncelerini çevreleyen sis perdesi,
havada asýlý kalan her sözün ,bir vakit sonra kurþundu sanki sana sýkýlan.
mistik güçlerimiz olsa idi :canýmýzýn yanmasýna izin vermezdik bu sessizliðin içinde be sevgili…


bir kalp atýþý kadar yakýnken dudaklarýmýz birbirine
nasýl oldu da buzullarý hara döndüremedik ?
manevi , gerçek dýþý bir yer ve zamanda
bir masal yaþamak vardý yaa…

haklýsýn ey sevgili…
bana bir masal aþký yaþat demedim ki !!
suç yine bende idi.

Sosyal Medyada Paylaşın: