Araz

" Yalnýzým çünkü sen varsýn

" geldesen gelirdim
gittiðin uzakta bendim
dað gibi bir ihanetten düþtüm
bu kendime son geliþim

ölümbaz öpüþler kusuyorum ceplerime
kendimi suçüstü yakalýyorum
ve kentsizliðimin isimsizliðini
Araz’a uyak düþüyorum
gözlerime senden düþler sürüyorum
ýslak bileklerim kan bayramýna yatýyor
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
sonra bir duraða yaslanýyorum
sonra bir kente
ve sen gidiyorsun
ben kanýyorum
diyorlar ki " kendini dinleme hiçbir þey söylemiyorsun
oysa " geldesen gelirdim biliyorsun

yorgun Haliç’e biraz inat
biraz ihanet býrakýyorum
ellerinden bir tedirginliði bir tehdidi avuçluyorum
aklýma düþüyorsun
düþüyorum
düþünce
üþüyorum
azgýn hüzünlerle körlüðüme göçüyorum
ayrýlýðýn saati kaç geçiyor bilmiyorum
yalanlarýmla bir hiçlikteyim
beni içinden kaç!

bu kentte her yaðmur kendini aðlar
aklýma düþsen yalnýzlýk oluyorum
aðzýmdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
nerde, kimi üþüyorsun?
artýk kendini yakan bir ateþim
kendimize birbirimizden düþler yapamýyoruz
þimdi boþ duraklarda yaslanýyorum
boþ kentlere
oysa " geldesen gelecektim

gündüþlerime dönüþlerimde
bakýþýn içiyor beni gözlerimden
gövdemi düþürüyorum güz yavrusu duraklara
uzaklýðýna uzanýyorum
sevdiðin sonbahar geçiyor üstümden
ama artýk hiçbir göðü içmiyorsun dudaklarýmdan
yýkýlýyorum þarkýlara
" kimseler biliyor
yalnýzlýk dostumdu
þimdi korkum oluyor
oysa " geldesen gelecektim

artýk her þey kýmýltýsýz bir geceye dönüþüyor
güzartýðý saçlarýmda oynaþan sensizlik
gözkarana yenik düþüyor en korkak yanlarýmdan
kendimi yitirdikçe sana gidiyorum
göbek çukurumda sobelere karanlýk uyutuyorum
düþ satýcýsý, ispiyoncu bir ihtiyarýn insafýna kalýyorum
uysal yalnýzlýklar satýn alýyorum
gülüþümle ödeyerek
ve içimde yalancý bir katil taþýyorum
yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarýma
cüzzamlý ruhlar cehennemine gidiyorum ben
kirli sözlerimi temize çekme
oysa " gel" desen gelecektim

gözlerim ihanete ihbar taþýyor
kuþkulu bir cinayete fýsýldýyor kaþlarýna
sözü namluna sürmelisin þimdi
en yaralý yanýmdan vurmalýsýn beni
çünkü uçmak düþmeyi göze almaktýr

avlunda býraktýðým az kullanýlmýþ intiharlarý deniyorum
ne vakit nikotinli ellerinden yola çýksam
susuþuna kan döküyor gözlerim
sen gözüne çið kaçtý sanýyorsun
oysa bilmelisin Araz’ým
kimsenin içi görünmez
ve hiç bulamadýklarýný
asla yitiremezsin
bak þimdi aramýzda sessiz kalýyor
söylenecek bütün sözler

her sabah akþam oluyorsun
alnýndan ellerine damlýyorsun
yüzündeki yaðmurla iniyorsun kent’e
içine dert oluyorsun kentin
dýþýna yaðmur
yüreðinde daðýlýyor kristal þehirler
duvarlarýn kan öksürüyor
ve sen
baþkalarýnýn gözlerini
yüzümde aramamayý öðreniyorsun
beni bir duraða yaslýyorsun
beni bir kent’e
gidiyorsun
oysa " geldesen gelecektim

susmak en inatçýsý olmaktýr yalnýzlýðýn
en susmakta neydi öyle
sen en dinlerken
biliyorum Araz’ým
insan kendini bulmamalý, hep aramalý
gittiðin yerden baþlýyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alýp yanýma
denize bakmayý bilmeyenler
bir gün mutlaka boðulur
iþte bundandýr gözlerinden kaçýþlarým

siz hiç yar saçýnýn bir telinden kendinize gurbet yaptýnýz mý?

ben þimdi gurbetim
içimde taþýyorum
heba olsa da senlerce yýlým
oysa " geldesen gelecektim

ömrümden düþürdüðüm sol anahtarlarýna takýlýyorum hep
ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
þairler ölüdür derler (inanmýyorum) !
en karanlýk ceketimi giyiyordum
ýþýða kördüm çünkü
þimdi ise güneþe ilerliyorum
dirilmek için

kimliði paslanýyor eski bir anarþistin
gecenin kör gözünden utanýyorum
hadi bana en militan kelimelerle saldýr
batýr içime cümlelerini
beyhude bir dehþet býrak bana
hakediyorum

gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sýzýyor içime
can kaybýndan ölüyorum
cenazemde namaz kýlacaðým
zan altýndayým
yalanýma inanýyorum

yorgun söylentiler kanýyor solgun yaralarýmdan
kýrýlýr mý bilmem hüznümde taþýdýðým kin
kinim kendime
susuþum sana
küsüþüm tüm dünyaya
üstü kalsýn ihanetimin
" geldesen gelecektim
yine bir tren geçiyor içimden
sen kesiliyorum gülüþümün karþýlýðý
saçlarýn bir rüzgarýn öyküsünü taþýyor
görmüyorum, söylemiyorsun, kýrýlýyorum
hiçliðimin etleri yolunuyor þizofrenik bir gecede
sana bir öykü çýkarýyorum aðzýmdan
süsle beni ey aþk!
geçtiðin yerleri öpüyorum

yarýsý yanýk bir aþkýn küllerini taþýyorum
diþlerindeki nikotin tadý terkimde
sirenler ve ateþ hatlarý içip
sesini peydahlýyorum kendimden ve kentimden
ýslak ceplerimi buluyorum el yordamýyla
ve bir asansör kapýsý önünde
aslýnda yüzüme tükürüyorsun da ihanetimi
ben habersiz gülümsüyorum
yasadýþýyým
tutukla beni gözlerimden

kalemim bitti, yitirdi þiirini þuur
öldü kanýmdaki mürekkep balýðý
solumdaki sis’e intihar etti intiharlar
bir aþký kaça katlayabilirdi ki ezik bir yürek
yaþamak için geç bir zaman
ölmek için ise erken

çok davullu bir senfoni sürçüyor
dikiþ tutmaz ayrýlýðýmda
kirpiðinden yapýlma bir daraðacýna
geceyi asýyorum
yoksun
bu yaðmurlar ýslatmýyor beni
bir duraða yaslanýyorum sensiz
gidiþinin en sessiz harfinden yýrtýlýyorum
" geldesen gelecektim oysa

kulaklarýmdan bordo denizler dökülüyor
þimdi herkes biraz sen, biraz acý
göðsümde bir vagon
gizli sözler batýyor
fýrtýnalar çýkýyor üstüme

þakaðýmda
intihar acemisi bir þairin
delilik provalarý
arkandan uluyan kapýlardan
söküyorum kokunu
yokluðunu kokluyorum
yokluðunu yokluyorum

çöz gözlerimi senden hadi!
ücranda yak bakýþýmý
gözlerine bekçi sevdam
dünden ve senden kalmayým
içine her düþen
kendi keþfi sanýyor seni
oysa sen
melekleri bile kýskandýracak kadar kendinsin
ve kendini acýtmak istiyorsun
ama güller kendine batamaz
bilmiyor musun?
’gel’ mi diyorsun?

herkes kendi gördüðüne bakar
peki hayatýn rüzgarýnda kime yelkeniz?
kýpýrdamadan duramayýz bir aþk boyu
hadi! en kanadýðýmýz yerden susalým
’gel’ desen gelirdim
’git’ dedin ve gittin

Aþka...
Rüzgara...
Ayrýlýða...
Zamana...
...


Sosyal Medyada Paylaşın: