Yikilma Sakin

Sana durulanmiþ kelimeler getirecegim
pörsümüþ bir dünyayi kahreden kelimeler
kelimeler, bazilari tüyden bazisi demir
seni çünkü dik tutacak bilirim
kabzenin, çekicin ve divitin
tutuldugu yerden parlayan þiir.

Zorlu bir kiþ geçirdim, seninki gibi nefti
aciktim, bitlendim, bir yerlerim sancidi

sökmedi ama hoyrat kurallari faþizmin
çünkü kalbim aþktan çatlayip yarilirdi.
Her sabah çarpiþarak çekilirdi karanlik alnacimdan
acilar bile duymadim kof yürekler önünde
beynim her sabah devrimcinin beyniydi
ayaklarim donukladi gelgelelim
sagligin yerinde mi?

Yaralarin kabugu kolayca kaldiriliyor
halkin dogurgan dünyasina dalmakla
onlarin güneþe çarpan sesini anlamayan
dört duvarin, tel örgünün, meþhur yasaklarin sahipleri
seyir bile edemezken içimizdeki þenligi
yilgi yanimiza yanaþamazken
bizi kivil kivil bekliyorken hayat
yikilmak elinde mi?

Boþuna mi sokuldu bankalara
petrol borularina kundak
kurþun iþçinin bögrünü boþuna mi örseledi
varsin zindanlarin ugultusu vursun kulaklarimiza
yaþamak
bizimçün dokunakli bir þarki degil ki.
Bu yürek gökle bariþkin yaþamaya aliþmiþ bir kere
ve inatla çevrilmiþ topragin çilgarina
yazik ki uzaktir kuþlari, sokaklariyla bizim olan þehir
ama ancak laneti hirsla tirpanlayamamak koyuyor insana
öpüþler, yataga birden yuvarlaniþlar
sevgiyle hatirlansa bile hatta.

Köpüren, köpürtücü bir hayatin nadasidir kardeþim
bütün devrimcilerin çektikleri
biliriz dünyadaki yorgunluk habire mizraklanir
daglarda gürbüz bir ölümdür bizim arkadaþlarinki
pusmuþ bir þahaniz þimdilik, ne kadar þahan olsak
ama budandikça, fiþkiran da bizleriz
ölüyoruz, demek ki yaþanilacak.





Sosyal Medyada Paylaşın: