Bir Devrimcinin Armonikası
BÝnlerce, binlerce çocuk
koþarak dokumuþ benim kumaþýmý
hançeremde bu þehrin
o geçimsiz mushafý
vardým dayandým parmaklýðýna o büyük hesaplarýn.
Hazýrým ey kalaycý çýraklarý ve güðümcüler
ey raký sürülmüþ yaralarým.
Ey raký sürülmüþ yaralarým gövdeleþin
kýrçýl acýlarým benim
gök de bir takýnsýn boynuna
benim kaðþayan umutlarým gövdeleþin
kýrçýl acýlarým benim
gök de bir mendil takýnsýn boynuna
benim kaðþayan umutlarým gövdeleþin
çünkü ben oraya gidiyorum: boðulmaya.
Nasýl birer suç çaðrýþýmýyýz dünyada
adamlar, kadýnlar þehre indirdikleri bakraçlarý
ne kadar uydurma
ne kolay öpüþüyorlar yýllar süren intiharla.
Oysa
insan zemheriyi
ve kadýnýn doðurma vaktini bilir
her gün kalkýp öpüþülebilir sabahýn üniformasýyla
yeni þeyler, yeni þeyler yaratmak için tabi.
Ýþte potin baðlýyor çocuk
bütün uykularýnda sürülmüþ kurþunlar
tütün gibi bakýyor insanlara
ve ben sahici kýlmak için öpüþlerimi
oraya gidiyorum: boðulmaya
Ben ki gövdemi bütünüyle ne yapmalýyým
tahta bir bavul
gibi duruyorum insanýn kýyýsýnda
makina
çok acemi buluyor beni sanýrým
seyrek bir ölü vurdular alnýma, ekþi
1300 tarihli þehbenderlere dair talimata
ve anamýn kanserine alýþtým
ve de bir simsar gibi asfalta ve otobüslere
bir vitrin gibi
bir býçak, bir
setre.
Tutuþan bir býçak.
Ýçerimde tozuyan baðýrtýlar vardýr.
Ondan iþte gidiyorum oraya: boðulmaya.
Oraya gidiyorum boðulmaya
BOÐULMAYA
bir partizanýn armonikasýnda.
Artýk mazgallardan fýrlamak
büyük kamalar saplamak
böðrüne coþarlýðýn
büyük bir çatýrdýnýn ayaklarýný ovmak
armonikamla.
Ey çatlayan tohumun hengamesi!
Ýnsan, gülümsemeyi
ve ürün kaldýrmasýný bilir
çünkü derbeder bir okul çantasýndan
serin ve seviþli bir ýrmaða girilir
ve benim o boðulduðum armonika
halklarla seðirtir ; coþar
o, korkunç bir yekinmedir buralarda
Hanoy’da bir uçaksavar.
1965
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.