Bakır Tenli Yapraklar

Bak, ölüm güzü kýskanýyor
þimdi ýssýzdýr onun sevimli kedisi
ve herkes onun el deðmedik yerleri olduðunu sanýyor.
uzuyor defterine uðrayan kan lekesi

senin kuþlarýn olurdu mevsimi yolculuklara çaðýran
içli taþra kýzlarýn gizemli eviçleri
kapýlarýn olurdu korkudan çok denizlere açýlan
o denize açýlan ellerin nerde þimdi?

yine bir güz büyümekte kanýnda gölgelerin
o üzünç ordularý tarlalar çiðnemekte
bak, ölüm güzü kýskanýyor
mevsimi aþka çaðýran kuþlarýn nerde senin
güze el deðdirmeyen ellerin nerde?

1962
Sosyal Medyada Paylaşın: