Veryansın

incir dalýný emer süt kokar aðzý burnu
yavrusunu yer balýk bilmez bile burç olduðunu
ve kimseye havlayamaz soytarýnýn köpeði
mermi
yeni kesilmiþ et gibi
seðirtir cana doðru.

toprak uzakta kaldý elif artýk cüzlerde
ve koçun kaný
dönüp duruyor mersedesin tekerleðinde
yazýk, her þeyi hapsettiler, ýrmaklarý kartpostala
oysa rüzgarý bilirdim ben, kemirgen denince
ve burada vapurlarýmýz bile benziyor bize
karaköyde yediðini kusuyor üsküdarda
ne sýkýcý, sabahlýyor her gün kocamýþ bir halatla.

oysa taptaze gelir gün, üstünde sabahlýðý
ne güzeldir o senin serin sularýn
ama nafile
tan vaktiyle
bize nikah düþmez artýk, çünkü unuttuk
nur içinde yatmayý hem aþk içinde
oysa evvel zaman içinde
kar olmayý düþlerdik daðlara yar olmayý
ve bilirdik:
mezarlýklardýr saatlerin midesi
erkeðe güven verir bir közü karýþtýrmak
yaþamak... yamacýndaki þehri
aþ eren dað gibi.




Sosyal Medyada Paylaşın: