ne olduysa, þizofrenik sancýlarým yüzünden oldu hep saçma sapan bir aþkýn içinde buldum kendimi arttý karanlýðým, anlamadýn ne zaman aþk dediysem çýnladý kulaklarýn koþup geldin bilemedin üfledikçe yüreðime aþký merhametten maraz doðacaðýný ne iyisin…
/git! atma kendini içimdeki ayaza dýþarýda bahar var…/
sevmekten korkuyor(d)um sevilmekse bir uzak diyar anka diyarý girme kanýma! küllerimden yaratamam kendimi üþümüþlüðüm sarmýþken arzý gönül kalabalýðýnda mülteci olmak istemiyorum...
/kanýyor yaralarým bana özgürlüðümü baðýþla…/
aðrým,bir sana deðil ki sûkut edeyim bir sana yanayým sana öleyim sýrtýmda kronik yaralarým var derin, pençe izleri ve günbegün devleþen anasýzlýðým... bir de babasýzlýðým var ki halen bilemektedir dilimi küfre “baba! dedikçe mutlu çocuklar göbek baðýmý kesen ebeye!
/bu bir yetimlik hýncýdýr ve ebeler hoþgörülüdür anlar, ana karný sýcaklýðýndan kopan prematüre bebekleri.../
þimdi sana “bir parça ay yolla yýldýzlara bandýrýlmýþ olsun gözlerim aç...” desem de aldýrma uzak tut beni yüreðinden felaketi(m)n olmadan sevdam hem merhamete de gerek yok!
/bu hâl bikeslik tufanýmdýr bir de aþk.../
Saadet Ün – 05.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Saadet Ün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.