Üzerime düþüyor gece Göz kapaklarým kýrýlýyor Kirpiklerim batýyor hayallerime Solgun sol yanaðýmda duruyor veda ederken býraktýðýn dudaklarýnýn izi Siliniyor gözlerimden süzülen elmas taneleriyle Kesik kesik nefes alýyorum Ortalarýna hýçkýrýklarýmla virgüller koyuyorum
Unut!
Demedin deðil mi? Umuttu aslýnda söylemek istediðin Belki, yarýnlarda kavuþuruz diye Söylemedin sen bana aslýnda ayrýlmamýz gerektiðini Yalnýzca düþündün Ama söylemedin öyle deðil mi?
Kötü bir kabustan uyanmaya iþarettir gece uyandýðýnda saatin 3:23’ü göstermesi
Saat gece 3:23
Uyandým!
Bitti öyle deðil mi? Sen buradasýn, gitmedin Beni hiç terk etmedin Toprakla bütünleþmedi hiç narin tenin Ölüme örtülü bir hayat býrakmadýn ardýnda Masmavi gözlerini hiç kapatmadýn dünyaya
Sen gidersen; Ben de gelebilirmiyim demiþtim ya?
Söyle!
Bende seninle; Ölebilirmiyim?
04.05.2011 03.43
Burhan Karaca Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.