Bak sen o iki gözünle ve görmemeye devam et o sisli, tozlu ve kirlenmiþ gonul pencerenden..
Sen gormeden, duymadan, hissetmeden yaþamayý seçmiþsin belli ki.. Ben o pencereyi nekadar silmeye, tozu almaya, kiri temizlemeye ve gozlerini aydýnlýklara kavuþturmaya çalýþsam da sen öyle mutlusun belli ki..
Bensiz, kendi dünyanla baþ baþa... Yok öyle iyiysen eðer devam et, yaþa ve bakma sen bana... Benim pencerem götürüyor hala beni uzak aydýn diyarlara.. Pek bir fark oluþmadý icimde... Sadece inanmýyorum artýk ben sana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.