Ve ben zaman zaman..

/ Ve baþa dönüyor zaman /


Güneþ her gün yeniden gösteriyor kendini..


Gecenin aðrýsýný anlatmanýn manasý yok..


Gözyaþlarý yanaklarda kalan nemli bir kuytuluk,


Vurgun yemiþ çabalarýn biçare kaldýðý vaktin ortasýndayýz..


Akli selim bekleyiþler,


acý itiraflarýn kabulleniþiyle benliðime kazýnýyor..


Bir avcýlýk söz konusu deðil ama


Tilkiyi beklemek ne denli zor ki;


kayýp zamanda hak ediliþi veriyor..


Kaideyi bozan istisnalarý aramanýn çaresizliðiyle,


bir seyirde aynanýn karþýndaki renksiz görüntü..


Sýradanlýk mide bulantýsý.. Kalabalýk arasýnda,

menfi gözlerden kaçan, biçare arayýþ içinde olmak..


kasýp kavrulurken ruhumu adresiz sokaklara sýðdýrmak..


‘ Ne güzel þimdi boþ bir bankýn düþünülüþü.. ‘


Avuntularým iradesiz ve zaaflarým iyilikten gelme..


Ne yazsam çare olmuyor düþlerin düþüþlerine..


Ne yana dönsem de anlamýyor,


/ yine baþa dönüyor zaman.. /


Ve ben zaman zaman ‘’ ….. ‘’ olmaktan utan(m)ýyorum..