Gitmen, Beni öldürdüðü gibi Öldüremiyor içimdeki sevgini..
Asla eksiltemiyor, Hoþçakal çýðlýðýn hâlâ yankýlansa da kulaklarýmda. Adýný anýnca, Adýn anýlýnca ya da.. Yaþattýðýn acýlar ilk günkü gibi gelse de aklýma, Kabuk baðlayan yaralarýmý tekrar tekrar kanatsa da; Bir türlü nefret dökülmüyor dudaklarýmdan. Binbir türlü yalanlar savuramýyorum iþte ardýndan..
Sevmiyorum! Diyemiyorun mesela.. Ayrýlýk seni sevmiyorum anlamýna gelmiyor. Gitmen, Yönün ve yerin hariç hiçbir þeyi deðiþtirmiyor. Yanýmda deðilsin, Yarýmý da götürüyor ama, Gidiþin..
En þiddetli depreminle yýkýyorsun beni, Kýrýyorsun; Kalbimle beraber göðüs kafesimi.. Sadece aþk kalýyor geriye, Sadece sevgi.. Unutmadan, Ben kalýyorum birde. Unutunca gidiþini, Susuyorum çaresizce..
Þimdi sevmiyorum desem, Dudaklarým bile inanmaz bu yalana.. Gitsen de hâlâ seviyorum seni, Anla..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.