Evvel zaman içinde falanca ülkesinde,
Kelamý çok kuvvetli derin bir kadý varmýþ.
Onlarca emir eri doluymuþ tekkesinde,
Gariplerin köyünde lüks içinde yaþarmýþ.
Dýþarýdan bakýnca bilinmezmiþ her hali,
Ýþine gelmeyince sert cevaplar verirmiþ.
Bu riyakâr hallere karþý gelen ahali,
Biraz yüze çýkýnca bizimkisi delirmiþ.
“Söyleyin içinizde benden âlâ var mýdýr?
Ben ki bilgeliðimle nam salmýþým cihanda.
Üstüme attýðýnýz iftiralar kâr mýdýr?
En âliminiz gelsin konuþalým meydanda.”
Yaðýz bir delikanlý bulunca cesareti,
Gençlik heyecanýyla hýrsý ikiye katlar
Gördüðünde ‘kadý’nýn suratýnda nefreti,
Tam zamaný diyerek bir adým öne atlar.
“Efendim geçen hafta biraz yorgun muydunuz?
Zira karþý komþunun iþi sarpa dolandý.
Adalete öfkeli yoksa kýrgýn mýydýnýz?
Verdiðiniz karara çokça midem bulandý.”
Belki bilmediðimiz durumlar vuku buldu,
Dili olmayan adam bilmem nasýl küfreder?
Makamýnda gariban hýþmýndan zor kurtuldu,
Caný sað kaldýðýna sabah akþam þükreder.
Delikanlý biraz da yükselterek sesini,
‘Kadý’nýn damarýný bir haylice kabartmýþ.
Derin derin alarak solumuþ nefesini,
Meydan sessiz kalýnca konuþmayý abartmýþ.
Kadý sinirlenerek uzun uzun baðýrmýþ:
“Lal dediðiniz adam bülbül kesildi beyler!”
Sonra telaþ içinde yaverini çaðýrmýþ:
“Deyin bre gafiller bu da mý yalan söyler?”
“Ey ahali gelin de þaþýrmayýn duruma,
Gördünüz bu adamýn iddiasý çürüktür.
Sakýn ha inanmayýn bu divane yoruma,
Uzak durun fitneden cezasý çok büyüktür.”
Delikanlý anlar ki böyle baþa çýkýlmaz,
Düþünüp taþýnarak çýkýþ yolunu bulur.
Arsýzýn suratýna tükürmekle yýkýlmaz,
Ýplerini koparýp ellerinden kurtulur.
Kaptýðý gibi yerden kaya gibi bir taþý,
Niþan alýr zorbanýn kaþýnýn ortasýna.
Fýrlatýnca aniden yarýlýr lanet baþý,
Devirerek kadýyý son verir sultasýna.
Haksýzlýðý hak bilen yenilmeye mahkûmdur,
Doðru sözden çekinme ýþýldasýn ahkâmýn.
Haram lokma üstünde gizli þerbet zakkumdur,
O gün gelir devrilir her ne olsa makamýn…