İNANMADIN

Sen en çorak baðlarýn dikenine kandýn da,
Bense gönül bahçene gül oldum inanmadýn.
Sen bana dokundukça üþüyorum sandýn da,
Ben adýný andýkça kül oldum inanmadýn.

Nasýlsýn derken bile tir tir titrerken dilim,
Hangi cevabým kýrdý, ya da hangi sualim?
Sen bastýðýn topraðý esirgedin de zalim,
Ben sana gökyüzünde yol oldum inanmadýn.

Aðyar bile çýldýrýp aklýný yesin diye,
Baþka bir göz deðemez, hak saklar desin diye,
Efsunlu gözlerine nazar deðmesin diye,
Ben kendi gözlerime mil oldum inanmadýn.

Gün gelir hükmün yeli esince buzdan serin,
Bir kuþ kadar hafifler kurþundan farksýz yerin.
Son dem de kýymet bulur; candaden, can siperin,
Ben aklýmý tükettim, del oldum inanmadýn.

Doðusu, batýsý da kurban olsun yüzüne,
Memleketim Malatya, doðum yerim Ezine.
Seni götürmek için mutluluk denizine,
Sal oldum inanmadýn.. Yol aldým inanmadýn.

Bayram Mecit



Sosyal Medyada Paylaşın: