KUKLA
Sana son bir sözüm var, sözlerime kýzma da,
Sen “derim ben” derdin ya, ayrýlýrken ne dersin?
Ben hala düþ kurarken burnundaki hýzmada,
Aþk sen beni býrakýp hangi hakla gidersin?
Daha dün yemin ettin, ölsem gitmem dedin sen
Seni uçurumlara asla itmem dedin sen
Ya Allah’ýn aþkýna kafayý mý yedin sen?
Hangi akla sýðýnýr, hangi akla gidersin?
Amacýn baþka aþk mý ipe unu serince,
Bak bulgurdan olursun bel baðlarsan pirince
Ýnan benden baþkasý kollarýna girince,
Sen bensiz dümdüz yolda tepe takla gidersin.
Üstüne titrediðim hallerime pes derdin
Ben kýskançlýk yapýnca; konuþma be, kes derdin
Zaten tüm dostlarýmýn düþlerini süslerdin,
Belki de dost sandýðým bir alçakla gidersin.
Sakýn aç kalma kuþum, bu aþkta yemin öldü
Gökler kana bulandý, toprak ve zemin öldü
Sana çuf çuf diyecek makinist demin öldü,
Benim tren rötarlý, sen uçakla gidersin..
Hadi git dað rüzgarým, hoyratýn baðrýnda es
Haline gülsün herkes, oturduðun dalý kes
Bir deðil, iki deðil, belki de yüzlerce kez,
O güzel bedenini aþka kukla edersin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.