SABIKALI
Sarsýlsýn sýra daðlar, güneþ doðmasýn bugün
Yaðmur bile çýldýrýp topraðý aç býraksýn
Acýlardan mutluluk öðütürken daha dün,
Kim derdi ki bebeðim sen benden býkacaksýn.
Bak geriye ne kaldý, ne hýrs kaldý ne de biz
Ve ben bitik periþan, aynalarda kimliksiz
Bende hiç bir mevsimden kalmasa da tek bir iz,
Sen taze bahar gibi her mevsim kokacaksýn.
Saatler yýla döndü sen beni býrakalý
Ellerin ellerimi sýrýlsýklam yakalý
Zaman, tüm sevdalarý silmekten sabýkalý,
Sanma ki ömrün boyu kahrýmý çekeceksin.
Ve bir müddet ruhunu zulmetlere adayýp,
Ýltifatý nezaket, aþký felaket sayýp,
Kim bilir kaç yüreðe umudu yasaklayýp,
Kim bilir kaç gönülde ateþler yakacaksýn.
Korkma, bir çýtýrtýyla irkilirsen yerinde,
Ben varým cama vuran yaðmur tanelerinde.
Bin bir yemin etsen de, sen de günün birinde,
O narin parmaðýna bir yüzük takacaksýn.
Hasretinin narýyla eriyorken bedenim,
Can deðil cananýmdýr ciðerimden gidenim.
Ey beni derya iken damlaya eþ edenim,
Ýncecik ýrmaklardan ummana akacaksýn.
Bir divane görürsen hala sana yas tutan,
Gözleri çivi çivi, gözyaþlarý pas tutan,
Bir nedamet duyarsan yüreðini sýzlatan,
Bil ki yine gözümde semaya çýkacaksýn.
Bayram MECÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.